EXPO’S

IMG_5981 2 This Gun's for hire Pascalle Mansvelder

EXPO, expositie, tentoonstelling. In de beeldende kunst een manier om aan belangstellenden een verzameling van voorwerpen, kunstwerken, te laten zien. In de muziek het eerste deel van een werk waarin de componist de thema’s, die de basis zijn voor het stuk, onder de aandacht brengt. Bij klassiek toneel de naam voor het eerste bedrijf waarin uiteengezet wordt wat de belangrijkste krachten van de voorstelling zijn. Bij film de voorgeschiedenis voor daadwerkelijke aanvang als een schets van de setting, personages en onderlinge relaties. In de literatuur de informatie die een schrijver aan het begin van een verhaal verschaft aan de lezer, om wat volgt beter te kunnen begrijpen. In de zakenwereld een bedrijfsvoorstelling of (beurs)presentatie.

Een expositie is een gewezen stand, een uitstalling, een uiteenzetting. Een ontvouwing die iets blootlegt. In de natuur staat het voor een mate van blootstelling van een bepaald terrein of element aan externe factoren. Als medische term wordt er in relatie tot die blootstelling vooral het moment mee aangeduid dat er een besmetting heeft plaatsgevonden.

Voor een kunsttheoreticus is een expositie een uitspraak in de vorm van een samenstelling van kunstelementen. Een manier om iets aan de orde te stellen op het gebied van kunsthistorie, cultuur, maatschappij en/of esthetica. Je toont wat opvalt, wat uitsteekt, wat steek houdt. Je achterhaalt feiten, interpreteert, verklaart, beoordeelt op met name betekenis. Je speurt, selecteert en stelt samen. Zie een tentoonstelling maar als het componeren van pak-‘m-beet een boeket met bloemen. Als je een bloemenboeket samenstelt zet je voortdurend lijnen uit, in soort, kleur, vorm, inhoud, formaat, vergeet nooit dat je binnen je gestelde grenzen alle bloemen in de wereld tot je beschikking hebt. Die wil je leren weten te vinden, leren kennen, ruiken, voelen, tijdelijk overpoten, plukken soms, samenbrengen, verstevigen, laten bloeien vooral. Alles behalve afknippen. Het best denkbare boeket biedt je aan en hoopt dat de ontvanger er af en toe wat water bijdoet.

En voor een kunstenaar, tja, voor kunstenaars kun je een expositie het best vergelijken met het (tijdelijk) openstellen van je klerenkast. Iemand meld zich met de vraag of je de deuren van al je kledingkasten die je in je leven had, beheerde, wil open zetten. Voor iedereen die inhoud ervan wil zien. Al je kleren die je al die jaren droeg. Van het schattige peuterpakje dat je droeg toen je leerde kruipen, de tegendraadse broek die je kocht bij aanvang van je pubertijd, de veel te grote maar oh zo prettige trui uit de tijd dat je het echt niet zag zitten allemaal. De te krappe rok waarvan je dacht dat ie je aantrekkelijk maakte, de vuile sokken, het versleten ondergoed. De idiote hoed, de schoenen waar niet op te lopen was maar die je toch echt wilde hebben. De jas die je een rib uit je lijf kostte.

Een bloemist rangschikt de boel. Alleen jouw kleren of samen met die van anderen. Hangt er kaartjes bij waarop te lezen valt wanneer je het bewuste stuk droeg, een datum, waar je het hebt gekocht, van wie je het hebt gekregen. Wat het heeft gekost (altijd letterlijk, nooit figuurlijk) soms met een notitie in de zin van: ‘weet het was bijzonder warm en vochtig in dat jaar’, of: ‘behorend bij de gelukkigste periode in zijn/haar leven’, of: ‘what was he/she thinking?!’ Als alles is samengebracht kan voor een bepaalde tijd iedereen erlangs lopen. Kijken, voelen, (ver)oordelen, genieten, vloeken, lachen, huilen, whatever makes the day. Dat is mooi en doet pijn, je pikt er waardevolle richtlijnen mee op, kost je hoofdbrekens, levert je een bebloede lip op omdat je je verbijt verantwoording af te leggen. Je voelt blijdschap, dankbaarheid, schaamte, hoe da ook ben je blij als de deuren van de kast weer dicht mogen.

Expo’s, waarom? Dicht gaan de deuren van de klerenkast niet echt meer, en zo fris als de bloemen er in de natuur bijstonden ervaar je nooit in een boeket. Exposities maak je of je neemt eraan deel ter reflectie. Om het zien in het licht van iets anders en anderen. Andere mensen en werk van andere kunstenaars. Om afstand te nemen, een stand van zaken te signaleren, wezenlijkheid te ervaren, niet in rondjes te draaien. Buiten jezelf te treden. Ja, exposeren is blootstellen en er vindt altijd een besmetting plaats. Gelukkig maar.

De ‘boeketten’, de tentoonstellingen die ik (mee) samenstel(de) en organiseer(de), zijn te vinden onder: tentoonstellingen gemaakt door PM. De ‘klerenkasten’, de expo’s waarin werk van mij te zien is en was, zijn te vinden onder: tentoonstellingen met werk van PM. Soms lopen ze in elkaar over, dan betreft het boeketten die samen met een andere bloemist zijn geformeerd. Kijk bij projecten voor vergelijkbare info over werk dat in de openbare ruimte, bijzondere locaties of in samenwerking met het publiek gemaakt is.

 

 

Geef een reactie